Lungsod ng Kabanatuan

Sa tuwing sasapit ang bukang liwayway dito sa nayon namin ay hitik sa lamig ang buong paligid sanhi ng halumigmig ng hangin at bukiring nababalutan ng maputing hamog kasabay ang pagsulpot ng haring araw. Sa tuwina ay maiisip kong isa ito sa mga hahanap-hanapin ko dito sa aming nayon.

Madalas akong matanong sa lugar na aking pinagmulan at sa kapagdakang sagot ay tila ba nangangapa sila kung saang parte ng Pilipinas ang aking sinasabi— dangan kasi’y hindi sikat kamukha ng ilang bayan na lagi nang naisapapatalastas bilang panghikayat sa turismo ng bansa.

Kung minsan ay nalulungkot na lamang ako sa ganitong uri ng kaalaman mayroon ang mga taga-ibang lugar sa aking mahal na bayan. Mayroon pa nga na sinasabing “Ah, iyon bang Kabanatuan? Di’ba sobrang init roon at sadyang kayrumi?”

Naisip ko tuloy na sisihin ang kapalaran at heograpiya kung bakit sa lugar na ito inilagay ang bayang ito. Subalit malamang ay may plano ang Panginoon para sa bayang ito na subok na ng panahon.

Marami pang basehan ang katanyagan ng isang bayan, ilan din rito ay ang mga taong pabuloso at sikat and personalidad. Sa usaping ito ay maaaring di gaanong karamihan ang aming bayan. “Naku, talaga naming wala gaanong maipagmamalaki sa aming lugar…” iyan malamang ang sinasabi ng iba.

“Walang lugar pasyalan, walang personalidad na nakatira, at di kilala.”

Sa kabila ng lahat ay babalik ako sa kapalarang bigay ng Diyos sa bayang ito. Marapat lang na pasalamatan na isa ito sa pangunahing tagapag-angkat ng palay, isa sa sentro ng mga kalakalan sa  Gitnang Luzon, Makasaysayan at ang katotohanang dito ako pinanganak, nabuhay, at nagkamalay. ANG KABANATUAN AY PARA SA KABANTUENYO… Walang ibang magmamahal dito kung hindi ako at lahat ng Kabanatuwenyo.

At sa bandang huli ay maaalala ko ang bukang liwayway kasabay ang halumigmig ng klima sa umaga kasama ang mga mahal ko sa buhay sa lugar kung saan ako isinilang at nagkamalay…Kabanatuan.